Quantum Conundrum – Portal-bedenkster brengt heerlijk puzzelspel

In 2007 liet Valve met Portal op een meesterlijke wijze zien dat puzzelgames briljant kunnen zijn. Het concept van het spel werd bedacht door een groepje studenten, waar Kim Swift ook deel van uitmaakte. Zij stapte later op bij Valve, kwam bij Airtight Games terecht en komt nu met een eigen puzzelgame. Hoewel Quantum Conundrum trekjes heeft van Portal, is het woord Portal-kloon onterecht.

In Quantum Conundrum kom je als twaalfjarige jongen op bezoek bij je oom. Op zich een doodnormale situatie, zij het dat het familielid absoluut niet normaal is. De oom is namelijk professor Fitz Quadwrangle en hij heeft uitvindingen gedaan die ons ver boven de pet gaan. Bij het betreden van het huis vindt er een ontploffing plaats, waarna de professor spoorloos verdwijnt. Hij kan echter via de intercom nog wel contact met je houden.

Het resultaat is een verhaal waarin je al puzzelend jezelf een weg baant door het huis. Met behulp van de laatste uitvinding van de verstrooide professor is het mogelijk om vier verschillende dimensies te manipuleren. De dimensies zijn Fluffy, Heavy, Reverse Gravity en Slow Time. Waar Fluffy objecten heel licht maakt, worden ze in Heavy juist heel zwaar. Reverse Gravity zorgt ervoor dat alle objecten in de richting van het plafond gaan, terwijl Slow Time de tijd vertraagt. Elke dimensie is op verschillende manieren te gebruiken, zo geeft Slow Time je de mogelijkheid om een voorwerp weg te schieten, er daarna op te springen en zo een gat te overbruggen.

Wanneer je deze dimensie gebruikt, zul je zelf niet in slow-motion bewegen; je zit als speler niet vast aan de wetten van de dimensie waarin je jezelf bevindt. Door jouw bewegelijkheid en de opties van de dimensies op een juiste manier te gebruiken, weet je telkens een kubus op een drukknop te zetten, zodat de deur naar het volgende level opengaat.

Een oplossing die al gauw doet denken aan Portal. Het werk van ontwikkelaar Valve lijkt sowieso een grote inspiratiebron voor de makers van Quantum Conundrum. Naast de grafische stijl die veel lijkt op Team Fortress 2, ziet het first-person puzzelen eruit als Portal, vooral omdat de oplossing van een level vaak bij beide spellen erop neer komt dat je een zwaar object op een drukknop moet zetten. Aan de andere kant, bij voetbal en handbal moet de bal tegen het net van de tegenstander, maar toch zijn ook die sporten totaal verschillend. Zo is er een groot verschil in begeleiding tussen de twee spellen. Bij Portal krijg je kort een uitleg van de mogelijkheden, waarna de rest aan jou is. Quantum Conundrum blijft je daarentegen aan het handje houden. De professor geeft je bij binnenkomst van een level vaak al tips voor het oplossen van de puzzel, terwijl het soms fijner is om lekker aan te klooien en zelf de oplossing te vinden.

De tips lijken vooral het gebrek aan verhaal te verbloemen. Het spel draait om het oplossen van puzzels, terwijl de vertelling op de tweede plek komt. In het begin van de game komt het verhaal om de hoek kijken, maar daarna lijkt het spel vooral een tocht van kamer naar kamer te zijn. De kamers bestaan uit een in- en uitgang en het is aan jou om van a naar b te komen. Jouw doorgang wordt natuurlijk bemoeilijkt door allerlei obstakels: de ene keer blaast een gigantische ventilator de lichte blokken weg, de andere keer snijdt een laser metalen blokken stuk. Aan jou de taak om de hindernissen te ontlopen en de dimensies zo te gebruiken dat je bij de uitgang komt. Het verhaal lijkt hierbij vooral een excuus om de speler van kamer naar kamer te leiden. Het is jammer, maar gelukkig maakt het puzzelen heel veel goed.

In het begin is het met één dimensie tot jouw beschikking nog niet zo interessant om de vraagstukken op te lossen, maar naarmate je vordert is het echt een leuke uitdaging om de verschillende dimensies op de juiste manier gebruiken. Niet altijd heb je alle dimensies nodig, dus goed nadenken is een vereiste.

Het gebruik van de dimensies is vrijwel foutloos. Zo gaan daadwerkelijk alle objecten in een kamer richting het plafond als je jezelf in de Reverse Gravity-dimensie begeeft. Wat echter niet helemaal soepel gaat is het blijven staan op objecten die je wegschiet in de Slow Time-dimensie. Te vaak schoot ik een bankstel weg, waarna ik er op sprong, maar er ook weer afgleed. Ondanks dit kleine euvel is het geweldig om een bank weg te kunnen gooien, de tijd te vertragen, er op te springen en zo een kloof van tien meter te overbruggen.

Conclusie en beoordeling

Portal en Quantum Conundrum: dezelfde bedenker, hetzelfde idee, maar toch anders. De vier dimensies schotelen je, ondanks het karige verhaal, een unieke ervaring voor. Quantum Conundrum is een heerlijk puzzelspel, dat met een prijs van vijftien euro zeker het overwegen waard is.

Cijfer: 7,5

+ Heerlijke puzzelervaring
+ Gevarieerde dimensies
+ Speelt vlot
– Houd je bij het handje
– Karig verhaal

Dit artikel is eerder gepubliceerd op InsideGamer.nl.