Grand Theft Auto: Liberty City Stories (PSP) review

Grand Theft Auto: Liberty City Stories, dit was toch wel de game waar ik mijn PSP voor aan heb geschaft. De eerste echte GTA op een handheld en welteverstaan; in thirdperson. Grand Theft Auto Advance op de GBA was slechts een remake van de klassieke GTA-game die je nog van boven af bekijkt. Die viel bij veel mensen toch een beetje tegen en werd op veel gameswebsites erg kritisch beoordeeld. Grand Theft Auto: Liberty City Stories zelf heb ik gelijk op de Europese launch (2 december) in huis gehaald en heb de verhaallijn inmiddels uitgespeeld. Nu je natuurlijk allang naar het cijfer hebt gekeken, begrijp je dat ik er aardig positief over ben.

Maar eerst even terug in de tijd.Grand Theft Auto III was misschien voor mij wel de beste game ooit gemaakt. De nieuwe GTA’s zijn natuurlijk wel veel uitgebreider, maar het gevoel van het spelen van een GTA in een voor die tijd reusachtige speelwereld, was groter dan elke game die ik ooit had gespeeld. Ik heb volgens mij nog nooit zo veel plezier aan een spelletje gehad. En nu, ruim 4 jaar later, kun je op de PSP door Liberty City wandelen. Tot nu toe heeft de PSP op Lumines na, het amper met echte toptitels gedaan. Maar vanaf 2 december is dat zeker veranderd. Grand Theft Auto: Liberty City Stories ligt nu ook in Europa in de winkels. In Amerika hebben ze allang kunnen genieten van deze game, maar het was het wachten zeker waard. Ik hoop trouwens voor Sony dat deze titel rond de kerstdagen de verkoopcijfers van de PSP flink zal gaan boosten.

Toni Capriani, een luitnenant van de Leone-familie keert terug naar Liberty City, na 3 jaar te hebben ondergedoken in het buitenland omdat hij als dienst aan Salvatore Leone, een invloedrijk persoon had moeten omleggen. Hij wordt hartelijk ontvangen door zijn Don, Salvatore, een man van middelbare leeftijd waar je in de rest van de game als grootste vriend door het spel gaat. Sal zegt dat de familie een nieuwe capo heeft. Vincenzo “Lucky” Chilli, een gladde prater, een goed uitziende man en een goed opgeleide wijsneus tegelijk. Hij is alles wat Toni niet is. Toni’s ambitie is consigliore (rechterhand) worden van de Leone-familie en Liberty City onder één heerschapij te krijgen, zodat zijn moeder trots op hem kan zijn.

Het spel vind plaats in Portland, Staunton Island en Shoreside Vale, de drie eilanden van Liberty City, los gebasseerd op New York. Sommige eilanden verschillen een klein beetje van Liberty City in Grand Theft Auto III, maar vergeet niet dat dit verhaal zich 3 jaar eerder afspeeld.. Liberty City is verkozen tot slechtste stad van Amerika. Het is de stad waar de meeste overvallen, de meeste sterfgevallen door verontreinigingen, de meeste blootstelling aan dodelijke straling, alcahol of drugs, de meeste onbedoelde geslachtsoperaties en huwelijken tussen bloedverwanten plaatsvinden. Je vind het allemaal in Liberty City. Wanneer Toni terugkomt, is er een familieoorlog gaande tussen de Leone-familie, de Forelli-familie, de Sindacco-familie en de Siccilianen die in het geheim achter de Sindacco’s staan.

Bij de kenners van Grand Theft Auto III ging er vast wel een belletje rinkelen bij de naam; Toni Capriani en Salvatore Leone. In die GTA was Toni een opdrachtgever waar je missies voor kon doen bij zijn moeders restaurant in St. Marks. Daar ziet hij er veel dikker en ouder uit dan in Grand Theft Auto: Liberty City Stories. Hier is hij een man van hooguit 30. Toni was niet echt één van de hoofdrollen, maar meer een bijrol. Verder zijn er nog twee bekenden, genaamd: Salvatore Leone en Donald Love. Salvatore is daar ook een mafiabaas en speelt ook één van de hoofdrollen in de nieuwe zoal de oude GTA. Donald Love is de baas van een aantal radiostations die in het spel zijn te horen. Zijn onderwerp is altijd ‘love’, aldus; Donald Love.

Voordat je regelrechte missies voor de Don zelf mag doen, moet je je eerst weer bewijzen aan Vincenzo. Als je dat hebt gedaan geeft Sal zelf je opdrachten. De eerste missies zijn net als in de andere GTA-delen. Het begint heel makkelijk zodat je even kan wennen. Kruipend gaat het niveau omhoog. Later in het spel zul je je lang moeten voorbereiden op een missie, maar de missie toch nog een paar keer over moeten doen, mits je geen cheats gebruikt natuurlijk. Om het verhaal uit te spelen heb ik zo’n 25 uur over gedaan, maar dan zit je nog niet eens op 50%. Je kunt ook nog bijmissies halen, ook wel odd-jobs genoemd. Ook zijn er 100 Hidden Packages, dit keer gevormd als een glimmende hand, verstopt in heel Liberty City en ook nog eens 26 Unique Stunt Jumps, die gevormd zijn als schansen en heuvels. De Rampages die in de klassieke GTA’s voorkwamen, zijn er hier nu ook en is nodig voor een 100% status. Bij de Rampages moet je bijvoorbeeld 30 voetgangers overrijden of 7 auto’s in de fik steken met Molotov Coctails. Je hebt bij elke Rampage 2 minuten de tijd om te slagen. Er zitten totaal 20 Rampages in deze game.

De besturing is niet erg veranderd van de reeks op de console. Met het pookje aan de linkerkant van je PSP kun je je vrij rondbewegen door de stad. Het driehoekje dient voor in en uit een voertuig stappen, vierkantje is remmen, achteruit rijden en springen, kruisje is gas geven en sprinten en rondje dient om te slaan en te schietten. Met de pijltjestoetsen links en rechts wissel je van radiostation. Als je de L-knop gebruikt kan je het beeld weer goed zetten en als je in een voertuig zit kan je uit het raam kijken en een drive-by mogelijk maken als je daarbij ook de analoge stick naar rechts of naar lings duwt. Met de R-knop kan je automatisch op een persoon richten en slippen als je in een voertuig zit. Met de select-knop kan je, als je in een voertuig zit, van andere hoeken kijken. De PSP mist de tweede R en L knop en een pookje aan de rechterkant. Je kan namelijk niet meer vrij richten en als je op je tegenstander wil richten kan het vaak voorkomen dat je op de verkeerde richt en dus een onschuldige voorbijganger neerschiet, in plaats van de tegenstander die je nu helemaal lek schiet. Dit kan bijvoorbeeld soms tijdens een missie zeer frustrerend zijn.

De Radio Stations bestaan uit: LCFR, Head Radio, Double Cleff FM, Rise FM, Radio Del Mundo, K-Jah, The Liberty Jam, MSX 98 en Flashback FM. Vooral Double Cleff FM en Radio Del Mundo zijn hilarisch om te horen. Op Double Cleff FM wordt klassieke muziek en Live opera gedraaidt. Van die muziek waar de mafia altijd naar luisterdt en waar ze helemaal sentimenteel van worden, ookal hebben ze de ergste dingen gedaan. Radio Del Mundo is een arabische zender. Het zijn echte volksnummers die dus ook in het Arabisch worden gezongen. Bij elke radiostation zijn er ongeveer 10 verschillende nummers, wat ik zelf eigenlijk een beetje bescheiden vind. Verder komt er tussendoor ook wel eens het Liberty News, als je net een missie hebt gehaald waarbij bijvoorbeeld een gangwar is geweest of omdat je een gebouw hebt opgeblazen. De stad veranderdook echt als je een gebouw opblaast. Denk maar aan de laatste missie van Grand Theft Auto: San Andreas of de missie in Grand Theft Auto: Vice City voor Avery Carrington waar je met een RC helicopter een gebouw bommen moet planten. De talkshows zijn zoals normaal ook weer van de partij. Je weet wel, die irritante radiostations waar allemaal overdreven reacties en vragen in voor komen. Verder kan je ook mogelijk om je eigen tracks toe te voegen. Hiervoor moet je Rockstar Custom Track dowloaden. Het is echt strak om je eigen muziek te luisteren terwijl je aan het spelen bent. Goed gedaan, Rockstar!

Ik heb uitermate respect voor de crew van Rockstar Games dat ze een derdepersoons GTA-game op Sony’s handheld hebben weten te toveren. Dat dit mogelijk was, kon ik me echt niet voorstellen toen ik Grand Theft Auto III voor het eerst speelde. Maar toch ook laat Grand Theft Auto: Liberty City Stories op dit gebied een paar steekjes vallen. Tijdens explosies blijft het beelt soms even hangen, of als je net klaar bent met laden, gebeurt dit ook best vaak. Dat stoort soms een beetje. De framerate is ook niet bijzonder hoog, dat merk je vooral als je gaat sprinten. Je ziet een soort geest bij je personage, wat natuurlijk negatief is. Grand Theft Auto: Liberty City Stories draait op 30 frames per seconde, dat is dacht ik de helft minder dan Grand Theft Auto: San Andreas.

Denk dus niet gelijk dat Grand Theft Auto: Liberty City Stories een soort Grand Theft Auto: San Andreas is, want dat is het zeker niet. De mogelijkheden zijn vrij beperkt in vergelijking met Grand Theft Auto: San Andreas.Maar die had de lat eigenlijk wel héél erg hoog gelegd. Zo kun je in Grand Theft Auto: Liberty City Stories niet vliegen, zwemmen en klimmen. Je kunt ook niet even naar de Gym toe lopen om je Stamina bij te werken, of naar een restaurant om eventjes een snack te verorberen. Je kunt niet naar de kapper om een stoer afro kapsel te laten knippen. Een tatoeage te nemen of kleding kopen kan ook niet. Je kunt alleen speciale suits krijgen bij sommige missies. Dat zijn er om precies te zijn 16, toch wel een redelijk aantal, geloof ik. Ze zijn namelijk erg grappig, vooral de Superhero en de Cox Mascot outfits zijn grappig, vind ik. In de Cox Mascot Suit zit je in een kippenpak die eigenlijk als reclame dient. In het Superhero pak kan je voor held gaan spelen en ziet er erg geinig uit. De RPG-elemtenen zitten er helaas niet meer in. Savehouses kun je ook niet meer kopen, zoals in de andere GTA’s. Dit komt allemaal erg negatief over natuurlijk. Maar ik denk dat we gewoon nog niet zo ver zijn, en ben allang blij dat Rockstar zo’n prachtige GTA-game op een handheld hebben weten te maken. Misschien in de toekomst dus…

Dit is een optie die je zeker moet proberen als je vrienden hebt die dit spel ook hebben. Misschien biedt de multiplayer van Grand Theft Auto: Liberty City Stories wel bijna even veel gameplay als de Singleplayer. Je kunt de game met maximaal 6 personen tegelijk online spelen via het Wi-Fi systeem, dat al is ingebouwd in je PSP. Voor het verbinden heb je geen HUD of Router nodig. De PSP’s verbinden direct met elkaar, dankzij Ad Hoc. Beginnen is heel makkelijk; gewoon op Start drukken als de game klaar is met laden, naar multiplayer gaan en als laatst één van deze 7 multiplayercompetities kiezen; Liberty City Survivor, probeer je tegenstander het vaakst te doden, Protection racket; infiltreer de basis van het vijandelijke team en vernietig twee limo’s, Get Stretch; steel de auto van je vijand en breng de auto terug naar je eigen basis, Tanks for the Memories; overleef zo lang mogelijk en probeer de tijdslimiet te behalen, The Hit List; dood zo snel mogelijk de gemarkeerde speler, Street Rage; behaal als eerste de finish en The Wedding List; haal auto’s op die door de hele stad zijn verspreidt en lever ze af bij verborgen scheepscontainers.

Conclusie

Op het aspect van graphics laat Grand Theft Auto: Liberty City Stories een paar steekjes vallen, maar de multiplayer maakt het ruim goed. Ik kan ook moeilijk een handheld vergelijken met een krachtige processor zoals de PS2. Voor een handheld zijn deze graphics gewoon een lust voor het oog. Punt. De speelduur is net zo als in elke GTA-game weer zeer lang, en dat is denk ik ook de reden waarom ik zoveel van de GTA-serie hou. Je zult een volleerd gamer moeten zijn als je de game 100% uit wil spelen en nu er ook een Multiplayer in verwerkt zit, die gewoon perfect werkt is de speelduur nog erger verhoogd. Verder kan je altijd nog betere tijden presteren in Odd-Jobs zoals bijvoorbeeld Vigalante en de Race Tournaments. Als je dat allemaal hebt gedaan kan je altijd nog op zoek naar Easter Eggs of gewoon lol maken in de stad. Dat ze weer Liberty City hebben verkozen als stad en geen heel nieuwe stad hebben opgezet, vind ik dan wel weer een klein beetje jammer, maar ik kan er mee leven.

Cijfer: 90

+ Een GTA-game in je broekzak!
+ Multiplayer
+ Speelduur
+ Custom Tracks
– Voelt als stapje terug
– Richt systeem
– Framedrops
– Liberty City

Dit artikel is eerder gepubliceerd op GameQuarter.be.