Filmreview: Mortal Engines (2018)
In een toekomst waar natuurlijke brandstoffen verdwenen zijn, zijn steden mobiel geworden. Ze rijden door een postapocalyptische wereld waar ze jagen op andere steden om in leven te blijven. De setting van Mortal Engines (verfilming van het gelijknamige boek) kan bijna niet gekker, maar kunnen regisseur Christian Rivers en producer Peter Jackson er ook een goede film van maken?
Voordat ik verder vertel over Mortal Engines, is het misschien goed om even onderstaande trailer te bekijken. Lezen over rijdende steden is één ding, ze ook echt zien is een tweede.
Visueel meesterwerk
Mortal Engines is een visueel meesterwerk. De manier waarop de rijdende steden op elkaar jagen is een genot voor het oog. In een post-apocalyptische wereld waar niets te beleven valt, zijn de steden immens groot en tegelijkertijd gedetailleerd. In de steden valt duidelijk veel te beleven, maar elke stad heeft ook zijn eigen stijl en kwaliteiten. Als de film de stad zelf laat zien of de jacht van steden onderling, het is een heerlijke visuele film om de bioscoop te kijken. Ook de sterke muziekkeuze helpt mee aan een echte goede bioscoopervaring.
Verhaal laat steken vallen
In het spektakel van een film als Mortal Engines is een verhaal bijna bijzaak. Helaas is dat in het geval van Mortal Engines ook wel enigszins het geval. Het verhaal an sich is niet verkeerd, maar de film laat hier en daar wat steken vallen.
De film begint bij een kleine stad, met een paar honderd inwoners, die op de vlucht slaat voor het machtige Londen. Londen weet de prooi te pakken te krijgen en slokt de prooi op. De vluchtelingen worden op een vriendelijke manier opgevangen in Londen, mits ze hun wapens inleveren. Ze werken allemaal mee aan het verzoek, behalve Hester Shaw. Zij is bewust naar Londen gekomen om wraak te nemen op de machtige Thaddeus Valentine. Ze wordt hierbij tegengehouden door de Londense Tom Natsworthy. Tom en Hester worden uit de stad gezet en moeten zien te overleven in de akelige wereld buiten de stad.
De film speelt zich ongeveer 1100 jaar in de toekomst af, waarbij het museum in Londen de brug vormt tussen de toekomst in de film en onze eigen realiteit. De belangrijkste oorlog van de post-apocalyptische toekomst is de Zestig-Minutenoorlog. Hierna zijn steden mobiel geworden en over de wereld gaan zwerven. Gek genoeg rijdt Londen in de film door een bos heen, in een wereld zonder natuurlijke brandstoffen is hout een prima brandstof toch?
Traag op gang
Gaandeweg leer je meer over de oorzaak van de nieuwe wereld, maar je krijgt de uitleg grotendeels door de dialogen in de film. Dat is een gekke keuze: je zou verwachten dat als je leeft in een wereld dat je wel enigszins weet wat er aan te grondslag heeft gelegen. De film komt door deze manier van kennisoverdracht ook traag op gang.
In Mortal Engines zitten nog wel meer gekke keuzes. Het verhaal van Tom en Hester wordt uitgebreid vertelt, maar daardoor is de rol van sommige andere personages die een belangrijke rol spelen gek. Het blijft allemaal wat oppervlakkig en dat komt het verhaal niet ten goede. Ondanks de speelduur van bijna tweeënhalf uur ligt het tempo in de film extreem hoog. Hierdoor heb je bijna geen tijd om te genieten van de prachtige omgevingen of gedetailleerde steden. Voor je het weet is een stad alweer kapot gemaakt.
Verdict
Mortal Engines is een visueel meesterwerk, dat een bezoek aan de bioscoop zeker rechtvaardigt. In de manier waarop het verhaal wordt verteld, laten de makers helaas wat steken vallen. Het tempo in de film ligt heel hoog, waardoor je onvoldoende tijd hebt om te genieten van de prachtig gedetailleerde werelden. Als je van sciencefiction of fantasy houdt, is dit Mortal Engines een aanrader om in de bioscoop te kijken. Weet alleen dat er meer in de film had kunnen zitten.