Filmreview: Anon (Netflix)

De Netflix-film Anon schotelt ons een trieste toekomst toe. Hoewel er een einde aan criminaliteit lijkt te zijn gekomen, is dat wel ten koste van de privacy en anonimiteit van burgers gegaan.

In Anon zien we het verhaal van Sal Frieland (Clive Owen) die bij de politie werkt. Hij leeft in de nabije toekomst waarin iedere burger is voorzien van een stukje technologie in hun hoofd. Hierdoor worden alle acties die ze uitvoeren opgeslagen en zijn de herinneringen benaderbaar voor de politie. Als je over straat loopt zie je via augmented reality wat iemand zijn naam, leeftijd en functie is. In een wereld waar alles kan worden gemonitord denk je wel twee keer na voordat je een misdaad begaat.

‘Ik heb niets te verbergen’

Sal Frieland ontmoet op een dag een vrouw waarbij hij geen informatie ziet. Ze is compleet analoog en daardoor onzichtbaar voor de politie. Een ideale eigenschap voor een crimineel. De vrouw omschrijft haar situatie op een treffende manier: “It’s not that I have something to hide. I have nothing I want you to see.”

Kille wereld

Al met al is het verhaal een prima uitgangspunt voor een film. Anon vult dat mooi aan door het neerzetten van de sfeer. De toekomstige wereld doet kil en koud aan. De kleuren doen een beetje flets aan, waardoor de toekomstige wereld echt wordt neergezet als een wereld waar je absoluut niet wilt zijn.

Het probleem van de film is dat men is doorgeslagen met deze koude setting. De personages zijn ook koud. Ze zijn totaal kleurloos en voelen aan als robots. Ze hebben geen persoonlijkheid en zitten alleen in de film om het verhaal te vertellen. Het verhaal lijkt wat gaten te hebben en wordt behoorlijk afgerafeld. Het is zeker geen slechte film, maar Anon had veel meer potentie dan wat er is uit gehaald. Het is geen film die ik snel nog eens zal op zetten, maar om eenmalig te kijken is de Anon best te doen.