FlatOut review

Autorijden en crashen. Het is een combinatie die in het normale leven niet erg handig is. Maar vreemd genoeg blijkt het heel leuk te zijn. Arcaderacers als BurnOut slaan vrijwel altijd goed aan bij het grote publiek. Helaas voor PC-gamers komt het spel niet naar de PC toe, maar er is gelukkig een alternatief: FlatOut Racing. In dit spel lijkt crashen soms belangrijker dan racen. Het deed me terug denken aan PC-games als Ignition en Destruction Derby, die ik destijds erg waardeerde. Is het een veredelde B-titel, of heeft het spel meer onder zijn motorkap?

De eerste race lijkt mij goed af te gaan, maar opeens gaat het grandioos mis. Ik zie nog net in mijn spiegel dat een tegenstander met rassenschreden dichter bij komt. Het volgende moment draait de wereld om me heen. Op het moment dat de auto weer stilstaat, zie ik dat ik schuin tegen een vrachtauto aan sta geparkeerd. Zo, dit is nog eens een heftige kennismaking met een spel. Het valt me op dat ik niet eens zit te vloeken, maar ik lig in een scheur van het lachen. Dit is de eerste keer in tijden dat ik blij ben dat ik gecrasht ben. Op het moment dat ik terug wordt gezet op de baan voel ik mij een tevreden man, door de crash is mijn Nitro meter namelijk gevuld. En dat maakt het crashen natuurlijk extra leuk. Bugbear moet gedacht hebben dat crashen zonder uitgebreid schademodel is als een winkel zonder producten, iets wat niet erg gepast is dus. Het schademodel bestaat uit ongeveer veertig onderdelen, dit houdt in dat vrijwel alles kapot kan. Laat ik jullie maar niet vervelen met alles op te sommen wat er kapot kan, ik som liever op wat er kapot gemaakt kan worden op de baan: olievaten, bandstapels, houtstapels, scoreborden, aanlegsteigers, schuurdeuren en ga zo maar door. Gelukkig verniel je dit met een doel: naast dat je Nitro meter gevuld wordt, verdien je er ook nog een aardig zakcentje aan. Na elke race krijg je een zogenaamde “smash bonus”, deze bonus krijg je voor alle obstakels die je hebt platgewalst. Door de mooi omgevingen zijn er behoorlijk wat afbreekbare obstakels. Wat is er nou mooier om te racen op een circuit in aanbouw, of een zandafgraving in werking en dan heb ik het niet eens gehad over het platteland dat vol ligt met degelijke obstakels.

Naast deze drie soorten circuits, beschikt het spel ook nog over een bosrace en ook de legendarische race over het bevroren meer is van de partij. Dit levert in totaal 36 verschillende banen op, met enkele mooie namen: wat dacht je bijvoorbeeld van Brad’s Pit Crash of Bunker Hill Super Smash. Doordat vele obstakels kunnen instorten, ziet geen enkel rondje er hetzelfde uit. Naast de Nitro die je ervoor krijgt, kun je de weg ook mooi versperren voor je tegenstanders. Doordat je concurrenten hier ook wel raad mee weten, gaat de baan steeds meer lijken op een hindernisbaan. De 36 banen zijn verdeeld over drie klassen: Bronze, Silver en Gold. Naast deze klasse is er ook nog een Bonusklasse, maar die ga ik later nader bespreken. Ook de 16 auto’s (lees: roestbakken) zijn hier in onder verdeeld. Door het ontbreken van de licenties kregen enkele auto’s namen als: MACHine, Bullet, Blade en Thunderbolt. Wie verder kijkt dan zijn neus lang is, herkent in deze auto’s een Camaro, een Dodge Challenger, een Mustang Boss en een Plymouth Barracuda. Als je net zo’n auto gekocht heeft, is hij nog redelijk traag en moeilijk hanteerbaar. Naarmate je races gaat winnen, ga je geld verdienen en met dit geld kun je je auto helemaal optunen. Jammer genoeg lijken veel races toch wel op elkaar, waardoor de carrieremode zo nu en dan eentonig lijkt.

Gelukkig heeft men bij Bugbear geen veiligheidsgordels of airbags toegevoegd, wat zo nu en dan ook wel weer zorgt voor hilariteit. Bij een flinke frontale botsing, vliegt de chauffeur zo door de vooruit, het circuit op. Van deze mogelijkheid wordt vooral bij de bonusklasse gebruik gemaakt. Bij evenementen als Darts, Bowling en The Clown, wordt je chauffeur gebruikt als menselijk projectiel voor op een dartbord, bowlingbaan of een bord in de vorm van een clown. Naast deze evenementen bevat het spel ook nog Verspringen en Hoogspringen. Hierbij gaat het erom dat je jouw chauffeur op het juiste moment wegschiet. Bij de Duitsers kon niet door de beugel, in de Duitse versie werd je chauffeur vervangen door een dummy. Om de bonustracks op te vullen, bestaat deze mode verder uit enkele speciale banen en Demolition Dash. Deze laatste tracks riepen nostalgische gedachten bij mij op naar Destruction Derby. Je rijdt in een arena en het is de bedoeling dat je zo lang mogelijk in de arena blijft. Het idee is misschien oud, maar de uitvoering is geweldig.

De vele crashes zorgen zo nu en dan voor een totale chaos. Dit levert natuurlijk wel sfeervolle beelden op, maar uiteindelijk wil je ook wel eens finishen. Gelukkig kun je de chaos vermijden door gebruik te maken van een shortcut. Er kleeft echter wel een nadeel aan deze shortcuts, crash je namelijk in een shortcut, dan wordt je teruggezet aan het begin van de shortcut. Dit is op zich wel jammer, maar dan moet je maar niet “vals spelen”. Grafisch worden de crashes – hum, ik bedoel races – prachtig in beeld gebracht. Zo nu en dan steekt er wel eens voorwerp door de auto waarvan je denkt, hoort het nou zo of is het een fout. Vaak hoort het zo, door de massa’s rommel die je onderweg meesleept. Het geluid en de muziek passen goed bij het spel. De brommende motoren en krakende crashes klinken overtuigend, vooral als je weer eens je uitlaat kwijt bent. De soundtrack past precies bij het spel, maar los van het spel zou je de muziek niet zomaar opzetten. De muziek bestaat grotendeels uit rockmuziek van garagebands zoals: LAB, The Hiss, en No Connection.

Naast de mooi uitgevoerde singleplayer beschikt het spel tevens over een waardige multiplayer mode. Doordat iedereen online strategisch bezig is, wordt de chaos soms nog groter dan dit het geval was in de singleplayer mode. Vooral als je dit spel met je vrienden speelt is multiplayer gigantisch leuk.

Het oordeel

Bugbear heeft met FlatOut een prima arcadespel op de markt gezet. Het is het eerste spel in tijden dat mij liet lachen om crashes. Het spel maakt mooi gebruik van de obstakels in de circuits en tevens is de bonusmode mooi uitgewerkt. Jammer genoeg laat het spel soms steekjes vallen, maar de multiplayer mode maakt alles weer goed.

Cijfer: 8+

+ Uitgebreid schademodel
+ Geweldige crashes
+ Online
– Eentonige carrieremode
– Niet altijd even gunstige resets

Dit artikel is eerder gepubliceerd op InsideGamer.nl als ‘memberrecensie’ (webarchive link).  In het verleden kon je op deze gamewebsite een review schrijven over een game naar keuze. De beste drie tot vijf recensies werden genomineerd voor memberrecensie van de maand. De bezoekers mochten stemmen op hun favoriet. Als je de winnende recensie had geschreven, mocht je een gratis game uitkiezen.