Gravelbiken in de sneeuw
Deze unieke kans kon ik niet laten schieten: Nederland is bedekt onder een mooie laagje sneeuw en dus wordt het tijd om uit te proberen of gravelbiken in de sneeuw een beetje te doen is.
Een nieuwe hobby
In september 2020 ben ik begonnen aan een nieuwe hobby: gravelbiken. Voor een buitenstaander lijkt het misschien op een normale racefiets, maar het is eigenlijk een kruising tussen een racefiets en een mountainbike. Qua frame lijkt een gravelbike op een racefiets, behalve dat een gravelbike iets korter is (aerodynamisch nadelig, maar prettig voor de controle). Het grootste verschil is dat je in een gravelbike bredere banden kwijt kunt, waardoor je -net als op een mountainbike- goed uit de voeten kunt op onverharde wegen.
Nadat ik in 2019 de Mont Ventoux heb beklommen op een racefiets ben ik blijven fietsen, maar eigenlijk was het stiekem wel tijd voor iets nieuws als aanvulling op racefietsen. Ik vond die nieuwe uitdaging in gravelbiken. Het voelt alsof je op een normale racefiets zit, maar je kunt er zoveel meer mee. Normaal probeer je schelpenpaden of zandweggetjes te vermijden, nu zoek je ze juist op. En dan is het extra leuk als het drassig is, of dat de weg bezaaid is met takken. Sterker nog: daar begint het pas. Want met een gravelbike kun je ook prima een mountainbike-parcours afleggen. Het enige nadeel is dat je banden wat smaller zijn dan een MTB en dat je geen vering hebt. Maar ach, dat is ook een extra uitdaging 😄
Gravelbiken in de sneeuw
Met de beloofde sneeuwval keek ik er al een paar dagen naar uit: gravelbiken in de sneeuw. Ik was namelijk heel benieuwd naar de ervaring, en in Nederland krijg je niet zo vaak de kans om in de sneeuw te fietsen. De combinatie van vrieskou met een windkracht die kan oplopen tot windkracht zeven maakt het echter erg koud buiten (een gevoelstemperatuur van minus zestien graden) en verraderlijk glad. Reden voor code rood in Nederland, maar dan weerhoudt mij er niet van om te fietsen.
Een wintersportvakantie zit er dit jaar niet in, maar dat betekent niet dat de skikleding dit jaar op zolder hoeft blijven te liggen. Deze extreme weeromstandigheden zijn net wat te koud voor mijn normale fietskleding voor in de winter en dus is het tijd voor een combinatie van ski- en fietskleding. Zelfs de skibril komt vandaag erg goed uit. Hierdoor blijft de sneeuw uit mijn ogen, en door het vizier kun je ook iets meer diepte zien in het besneeuwde landschap.
Blij dat ik glij
Voorafgaand aan de rit is het spannend: hoe zal het gaan met de kou en is het niet veel te glad? Door de kleding heeft de kou gelukkig geen kans, maar de gladheid is vooral in het begin een flinke uitdaging. In de eerste paar honderd meter heb ik meerdere keren het idee dat ik ga vallen, maar gelukkig blijf ik zitten. In Hilversum is het fietsen in de sneeuw behoorlijk lastig, mede omdat je door de sneeuw niet kunt zien waar het fietspad eindigt en de stoep (met stoeprand) begint. De doorgaande weg geeft gelukkig uitkomst en het scheelt daarbij dat er amper verkeer op de weg is.
Eenmaal op de hei begint de echte uitdaging: hier ligt geen zout en zijn geen sneeuwschuivers geweest. Hoe hard kun je fietsen (met name in de bochten) en kun je beter in een spoor fietsen of in de verse sneeuw? De dag ervoor waren de paden behoorlijk nat en zacht, dus het is oppassen waar je rijdt.
Verrassend genoeg is het eerste stuk van de hei geen groot wit tapijt. De harde wind heeft de gevallen sneeuw grotendeels weggeblazen. Het uitzicht blijft echter adembenemend. Of is het de wind en de kou die ervoor zorgt dat ademen lastiger gaat? Hoe dan ook, de route gaat verder over de hei en door het bos. Sommige stukken kun je bijna net zo hard rijden als normaal, terwijl je op andere gedeeltes niet moet schrikken als je achterwiel je probeert in te halen.
Een onvergetelijke ervaring
Voor de rit had ik met mijn fietsmaat afgesproken dat we gewoon gingen kijken hoe ver we zouden komen. Als de rit na een half uur zou stranden, zou het prima zijn, maar langer zou uiteraard mooier zijn. Uiteindelijk ging het beter dan verwacht en kan ik het iedereen aanraden om bij een volgende sneeuwperiode de fiets erbij te pakken. Kleed je warm en laat je tijdens het fietsen niet gek maken. Ja het is glad, maar het is gewoon een unieke ervaring. En de prachtige uitzichten zijn een hele toffe extra toevoeging!
Route van 25,3 kilometer met een gemiddelde van 14,8 kilometer per uur (zo langzaam heb ik nog niet eerder op een gravelbike/racefiets/mountainbike gefietst)