Waarom ik voor Substack als nieuwsbrief koos en toch twijfels heb
Vroeger had je gewoon een nieuwsbrief, tegenwoordig ben je ineens Substack-creator. Ik gebruik Substack nu ruim anderhalf jaar en ben tevreden. Maar een evangelist zal ik nooit worden. In dit stuk de mooie en lastige kanten van een nieuwsbriefplatform on steroids.
Van Revue naar Substack
In het verleden gebruikte ik Revue voor mijn nieuwsbrief, totdat Twitter er in 2023 de stekker uittrok. Vorig jaar maakte mijn nieuwsbrief een doorstart op Substack, al overwoog ik ook Ghost. Laatstgenoemde voelde alleen teveel als een vervanging van mijn blog.
Revue werkte vroeger lekker simpel en dat vond ik ook terug in Substack. Binnen no time had ik mijn eerste nieuwsbrief verstuurd. Zoals ik vorig jaar schreef vind ik het bovendien fijn dat het verdienmodel van Substack draait om betaalde nieuwsbrieven, waardoor het een advertentievrij platform is.
Mijn nieuwsbrief heet Creators en Technologie, bekijk de nieuwsbrief of schrijf je in:
Nieuwsbriefplatform on steroids
Ik noem Substack een nieuwsbriefplatform, maar het is inmiddels veel meer dan dat. Je zou het kunnen zien als een kruising tussen een nieuwsbrief, een blog en een socialmedia-platform.
Laat ik beginnen met het nieuwsbriefgedeelte: je kunt met de dienst gemakkelijk een nieuwe post aanmaken en verstuurt die direct als nieuwsbrief, of je plant hem in. De nieuwsbrief-editor werkt soepel, eenvoudig en intuïtief. Naast gratis nieuwsbrieven kun je ook (gedeeltelijk) betaalde nieuwsbrieven versturen. 90 procent van de inkomsten is voor de maker, 10 procent voor het platform.
Je zou het kunnen zien als een kruising tussen een nieuwsbrief, een blog en een socialmedia-platform.
Alle losse nieuwsbrieven worden gebundeld op een soort van blog. Je hebt daarbij de keuze uit verschillende lay-outs en kunt ook extra pagina’s aanmaken voor wat je maar wilt.
Met Notes heb je bovendien een Twitter-achtige feed voor Substack-gebruikers. Handig om andere gebruikers te leren kennen en om je content extra te verspreiden. Naast een Twitter-feed en een reactiemogelijkheid bij nieuwsbrieven, heb je ook een Chat-functionaliteit waarmee je in gesprek kunt gaan met je volgers.
Discoverability
Naast alle functionaliteiten is er nog een belangrijke reden waarom ik momenteel Substack gebruik: discoverability. Waar je normaal zelf je nieuwsbrief moet promoten, via je site, sociale media of mond-tot-mond, biedt dit platform je extra zichtbaarheid.
Zo kun je als Substack-creators andere makers aanbevelen bij je achterban. Ook heeft de dienst een eigen app waardoor je nieuwsbrief kan worden aanbevolen bij mensen die nog niet zijn geabonneerd. Wil je je Substack-nieuwsbrief beter vindbaar maken via Google? Lees dan mijn handleiding.
De Substack-cult
Tijdens mijn YouTube-speurtocht naar Substack-ervaringen viel me op hoe positief de meeste creators zijn. Ook in Notes zie ik opvallend veel berichten van beginnende Substackers die in no time tientallen abonnees werven. Ik hou van een positieve sfeer, maar zóveel positiviteit voelt soms bijna cultachtig aan.
Tijdens SXSW London woonde ik een sessie bij over Substack waarin enkele succesvolle makers vertelden over hun nieuwsbrief-successen. Omdat die werd geleid door iemand van Substack zelf, voelde het toch vooral als een reclamepraatje. In mijn SXSW-artikel over community vertel ik meer over de sessie.
Ook wel een grappig fenomeen: waar je vroeger mensen verwees naar je nieuwsbrief, verwijzen makers nu hun achterban naar hun Substack. Zelf mijd ik meestal deze formulering. Ik verstuur mijn nieuwsbrief via Substack, maar zie mezelf niet snel zeggen dat je me daar moet volgen. Misschien ben ik daar als Fries gewoon te nuchter voor.
Substack focust teveel op zichzelf
Ik ben een tevreden Substack-gebruiker, maar blijf, zoals eerder gezegd, ver weg van het product-evangelisme. Het platform richt zich steeds meer op functies buiten nieuwsbrieven, en steeds vaker ook op zichzelf.
Ik gebruik Substack vooral om nieuwsbrieven te versturen. De site en app zijn handige extra’s voor zichtbaarheid, maar de rest van het ecosysteem laat ik links liggen. Naast Notes (de Twitter-kloon) kun je ook video’s plaatsen, livestreamen of podcasts uitzenden. Maar ik zoek een plek voor mijn nieuwsbrief, niet een alles-in-één-oplossing. Wat ik niet nodig heb, hoef ik gelukkig ook niet te gebruiken.
Waar ik meer moeite mee heb, is dat Substack zegt dat het om makers draait, terwijl de aandacht steeds vaker uitgaat naar het platform zelf. Nieuwe functies gaan zelden over jouw nieuwsbrief, en maken Substack stukje bij beetje tot een socialmedia-platform.
Het nadeel? Je wordt opnieuw afhankelijk van algoritmes. En als nieuwsbriefmaker wil je juist eigenaar zijn van je achterban: owning your audience. Via de app kunnen mensen je volgen zónder zich te abonneren. Wil je ooit overstappen naar een andere dienst, dan kun je die volgers niet meenemen en verlies je dus een deel van je publiek.
Waarom ik Substack blijf gebruiken
Hopelijk heb ik je een genuanceerder beeld kunnen geven van wat Substack wel én niet is. Ondanks de nadelen blijf ik mijn nieuwsbrief hier publiceren, omdat het gewoon een prettige en betrouwbare tool is.
Substack laat je je abonnees exporteren, dus mocht ik ooit overstappen, dan kan dat. Ik maak bovendien regelmatig een back-up van mijn mailinglijst en verstuurde nieuwsbrieven. Dus zelfs als mijn account ooit verdwijnt, houd ik mijn achterban.
Op social media ligt dat anders: daar huur je je publiek van platforms als Instagram. Als nieuwsbriefmaker ben jij de eigenaar.